Dziennik Ustaw - rok 2005 nr 165 poz. 1371

Na podstawie art. 17 § 2, art. 18 § 2, art. 22 § 6, art. 48 § 3, art. 67e i art. 75 § 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, Nr 85, poz. 727, Nr 86, poz. 732 i Nr 143, poz. 1199) zarządza się, co następuje:

1) właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych lub poszczególnych kategorii podatników, płatników lub inkasentów;

2) właściwość miejscową organów podatkowych w przypadku zaistnienia zdarzenia powodującego zmianę właściwości miejscowej w trakcie roku podatkowego lub okresu rozliczeniowego;

3) właściwość rzeczową organów podatkowych w sprawach związanych ze stosowaniem ulg w spłacie zobowiązań podatkowych;

4) właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach stwierdzenia nadpłaty podatków pobieranych przez płatników.

2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o „ustawie”, rozumie się przez to ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.

1) z odpowiedniego rejestru lub

2) ze statutu lub umowy, jeżeli adres siedziby nie został ujawniony w odpowiednim rejestrze.

2. Przy opodatkowaniu małżonków mających różne miejsca zamieszkania, jeżeli na ich wniosek podlegają oni łącznemu opodatkowaniu, właściwość miejscową ustala się według miejsca zamieszkania jednego z małżonków, wskazanego we wspólnym rocznym zeznaniu podatkowym.

3. W przypadku spółki niemającej osobowości prawnej właściwym miejscowo organem podatkowym, w którym składa się sprawozdanie finansowe dołączone do zeznania podatkowego, jest:

1) organ podatkowy właściwy ze względu na adres siedziby spółki, jeżeli przynajmniej dla jednego wspólnika jest on właściwy;

2) organ podatkowy właściwy dla jednego ze wspólników wedle ich wyboru, jeżeli organ podatkowy, o którym mowa w pkt 1, nie jest właściwy dla żadnego ze wspólników, a jeżeli wspólnicy nie dokonali wyboru – organ podatkowy właściwy dla wspólnika wskazanego w pierwszej kolejności w umowie spółki.

1) w województwie dolnośląskim – Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Psie Pole;

2) w województwie kujawsko-pomorskim – Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy;

3) w województwie lubelskim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie;

4) w województwie lubuskim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze;

5) w województwie łódzkim – Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź-Śródmieście;

6) w województwie małopolskim – Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście;

7) w województwie mazowieckim – Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście;

8) w województwie opolskim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu;

9) w województwie podkarpackim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie;

10) w województwie podlaskim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku;

11) w województwie pomorskim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku;

12) w województwie śląskim – Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach;

13) w województwie świętokrzyskim – Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach;

14) w województwie warmińsko-mazurskim – Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie;

15) w województwie wielkopolskim – Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań-Nowe Miasto;

16) w województwie zachodniopomorskim – Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w Szczecinie.

2. W przypadku uzyskiwanych przez podatników, o których mowa w ust. 1, dochodów (przychodów):

1) z tytułu wywozu ładunków i pasażerów, przyjętych do przewozu w polskich portach morskich – właściwi miejscowo są naczelnicy urzędów skarbowych, wymienieni w ust. 1, ustaleni według miejsca zamieszkania albo adresu siedziby podmiotu świadczącego usługi agenta morskiego;

2) innych niż wymienione w ust. 1 lub w pkt 1 – właściwi miejscowo są naczelnicy urzędów skarbowych, wymienieni w ust. 1, ustaleni ze względu na:

a) miejsce zamieszkania lub adres siedziby płatnika, w przypadku gdy pobór podatku następuje za pośrednictwem płatnika,

b) miejsce pobytu podatnika, jeżeli pobór podatku następuje bez pośrednictwa płatnika,

c) miejsce wykonywania czynności, z tytułu których uzyskiwany jest przychód, w szczególności ze względu na miejsce świadczenia usług (wykonywania pracy), jeżeli nie można ustalić właściwości w sposób wskazany w lit. a lub b.

3. Jeżeli podatnik, o którym mowa w ust. 1, prowadzi działalność gospodarczą na terenie więcej niż jednego województwa albo uzyskuje dochody (przychody), o których mowa w ust. 2, na terenie więcej niż jednego województwa, albo jednocześnie uzyskuje dochody (przychody) z tytułów wymienionych w ust. 1 i 2 na terenie więcej niż jednego województwa, właściwy miejscowo jest Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście.

1) w województwie dolnośląskim – Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu;

2) w województwie kujawsko-pomorskim – Naczelnik Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy;

3) w województwie lubelskim – Naczelnik Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie;

4) w województwie lubuskim – Naczelnik Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze;

5) w województwie łódzkim – Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi;

6) w województwie małopolskim – Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie;

7) w województwie mazowieckim – Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie;

8) w województwie opolskim – Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu;

9) w województwie podkarpackim – Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie;

10) w województwie podlaskim – Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku;

11) w województwie pomorskim – Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku;

12) w województwie śląskim – Naczelnik Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu;

13) w województwie świętokrzyskim – Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach;

14) w województwie warmińsko-mazurskim – Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie;

15) w województwie wielkopolskim – Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu;

16) w województwie zachodniopomorskim – Naczelnik Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie.

2. W przypadku uzyskiwania przez podatników, o których mowa w ust. 1, dochodów (przychodów):

1) z tytułu wywozu ładunków i pasażerów, przyjętych do przewozu w polskich portach morskich – właściwi miejscowo są naczelnicy urzędów skarbowych wymienieni w ust. 1, ustaleni według miejsca zamieszkania albo adresu siedziby podmiotu świadczącego usługi agenta morskiego;

2) innych niż wymienione w ust. 1 lub w pkt 1 – właściwi miejscowo są naczelnicy urzędów skarbowych wymienieni w ust. 1, ustaleni ze względu na miejsce uzyskania przychodu albo, jeżeli pobór podatku następuje za pośrednictwem płatnika, ze względu na jego miejsce zamieszkania lub adres siedziby.

3. Jeżeli podatnik, o którym mowa w ust. 1, prowadzi działalność gospodarczą na terenie więcej niż jednego województwa albo uzyskuje dochody (przychody), o których mowa w ust. 2, na terenie więcej niż jednego województwa, albo jednocześnie uzyskuje dochody (przychody) z tytułów wymienionych w ust. 1 i 2 na terenie więcej niż jednego województwa, właściwy miejscowo jest Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.

1) w sprawach spadku i zachowku – według miejsca położenia przedmiotów majątkowych nabytych w drodze spadku, a jeżeli przedmioty te są położone na obszarze działania dwóch lub więcej naczelników urzędów skarbowych – według ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy, a w przypadku braku takiego miejsca – według ostatniego miejsca jego pobytu;

2) w sprawach prawa do wkładów oszczędnościowych wypłacanych na podstawie dyspozycji wkładcy na wypadek śmierci, jeżeli nabywca wkładów oszczędnościowych nie jest równocześnie spadkobiercą wkładcy – według ostatniego miejsca zamieszkania wkładcy;

3) w sprawach darowizny:

a) jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, użytkowanie wieczyste, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej – według miejsca położenia nieruchomości,

b) jeżeli przedmiotem darowizny są rzeczy ruchome lub inne niż wymienione w lit. a prawa majątkowe – według miejsca zamieszkania lub adresu siedziby darczyńcy w dniu przyjęcia darowizny przez obdarowanego, a jeżeli darczyńca nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w kraju – według miejsca zamieszkania obdarowanego,

c) jeżeli przedmiotem darowizny są rzeczy lub prawa majątkowe wymienione w lit. a i jednocześnie inne rzeczy lub inne prawa majątkowe – według miejsca położenia nieruchomości,

d) otrzymanej z zagranicy – według miejsca zamieszkania obdarowanego;

4) w sprawach zasiedzenia:

a) jeżeli przedmiotem zasiedzenia jest nieruchomość, użytkowanie wieczyste lub służebność gruntowa – według miejsca położenia nieruchomości,

b) dotyczących rzeczy lub praw majątkowych wymienionych w lit. a i jednocześnie rzeczy ruchomych – według miejsca położenia nieruchomości;

5) w sprawach nieodpłatnego zniesienia współwłasności, jeżeli przedmiotem zniesienia współwłasności jest nieruchomość, użytkowanie wieczyste, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej – według miejsca położenia nieruchomości.

2. Jeżeli nabycie w drodze spadku lub darowizny dotyczy w całości lub w części rzeczy położonych za granicą lub praw majątkowych podlegających wykonaniu za granicą, właściwy miejscowo jest naczelnik urzędu skarbowego według miejsca zamieszkania spadkobiercy lub obdarowanego w dniu nabycia spadku lub otrzymania darowizny, a w przypadku braku takiego miejsca – według ostatniego miejsca ich pobytu.

1) opłaty targowej – według miejsca położenia targowiska;

2) opłaty miejscowej – według położenia miejscowości, w której jest pobierana opłata;

3) opłaty administracyjnej, o której mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych – według siedziby organu, który dokonał czynności urzędowej.

1) miejsca zamieszkania płatnika lub inkasenta, jeżeli płatnik lub inkasent jest osobą fizyczną;

2) adresu siedziby płatnika lub inkasenta, jeżeli płatnik lub inkasent nie jest osobą fizyczną;

3) miejsca prowadzenia działalności przez płatnika lub inkasenta, jeżeli nie można ustalić właściwości w sposób wskazany w pkt 2.

2. Właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach odpowiedzialności podatkowej notariuszy będących płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku od spadków i darowizn ustala się według adresu siedziby kancelarii notarialnej.

1) od osób fizycznych dla podatników, którzy zmienili miejsce zamieszkania lub pobytu, wskutek czego właściwy stał się organ podatkowy inny niż dotychczasowy – jest organ podatkowy właściwy według miejsca zamieszkania lub pobytu w ostatnim dniu roku podatkowego, a gdy zamieszkanie lub pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustał przed tym dniem – według ostatniego miejsca zamieszkania lub pobytu na jej terytorium;

2) od osób prawnych dla podatników, którzy zmienili adres siedziby, wskutek czego właściwy stał się organ podatkowy inny niż dotychczasowy – jest organ podatkowy właściwy według adresu siedziby w ostatnim dniu roku podatkowego, za który jest składane zeznanie.

2. Jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami podatnik jest obowiązany do ujawnienia adresu siedziby w odpowiednim rejestrze, przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się, gdy nowy adres siedziby został ujawniony w tym rejestrze do końca roku podatkowego, za który jest składane zeznanie.

1) od osób fizycznych dla podatników, którzy w trakcie roku podatkowego zmienili miejsce zamieszkania lub pobytu, wskutek czego właściwy stał się organ podatkowy inny niż dotychczasowy – jest organ podatkowy właściwy według miejsca zamieszkania lub pobytu w ostatnim dniu tego okresu rozliczeniowego, którego deklaracja dotyczy, a gdy zamieszkanie lub pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustał przed tym dniem – według ostatniego miejsca zamieszkania lub pobytu na jej terytorium;

2) od osób prawnych dla podatników, którzy w trakcie roku podatkowego zmienili adres siedziby, wskutek czego właściwy stał się organ podatkowy inny niż dotychczasowy – jest organ podatkowy właściwy według adresu siedziby w ostatnim dniu tego okresu rozliczeniowego, którego deklaracja dotyczy.

2. Jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami podatnik jest obowiązany do ujawnienia adresu siedziby w odpowiednim rejestrze, przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się, gdy nowy adres siedziby został ujawniony w tym rejestrze do końca okresu rozliczeniowego, którego deklaracja dotyczy.

2. Jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami podatnik jest obowiązany do ujawnienia adresu siedziby w odpowiednim rejestrze, przepis ust. 1 stosuje się, gdy nowy adres siedziby został ujawniony w tym rejestrze do końca okresu rozliczeniowego, którego deklaracja dotyczy.

1) zwalniania płatników z obowiązku pobrania podatku lub zaliczek na podatek – bez ograniczenia kwoty;

2) ograniczania poboru zaliczek na podatek – bez ograniczenia kwoty;

3) odraczania terminu płatności oraz rozkładania na raty zapłaty podatku – bez ograniczenia kwoty oraz okresu spłaty;

4) odraczania oraz rozkładania na raty zapłaty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetek określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a ustawy – bez ograniczenia kwoty oraz okresu spłaty;

5) umarzania w całości lub w części zaległości podatkowych, odsetek za zwłokę lub opłaty prolongacyjnej – bez ograniczenia kwoty.

2. Organy podatkowe właściwe do orzekania o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta są również właściwe, w zakresie należności przypadających od płatników lub inkasentów, do:

1) odraczania terminu płatności oraz rozkładania na raty zapłaty podatku – bez ograniczenia kwoty oraz okresu spłaty;

2) odraczania oraz rozkładania na raty zapłaty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę – bez ograniczenia kwoty oraz okresu spłaty;

3) umarzania z urzędu zaległości podatkowych lub opłaty prolongacyjnej w przypadkach, o których mowa w art. 67d § 1 pkt 3 i 4 ustawy – bez ograniczenia kwoty.

3. W sprawach z zakresu prawa podatkowego powierzonych do wykonania organom podatkowym pierwszej instancji organy te są właściwe do odraczania terminów określonych w przepisach prawa podatkowego – bez ograniczenia terminu odroczenia, z wyjątkiem terminów określonych w art. 68–71, art. 77 § 1–3, art. 79 § 2, art. 80 § 1, art. 87 § 3 i 4, art. 88 § 1 i art. 118 ustawy.

1) naczelnicy urzędów skarbowych, jeżeli podatki, zgodnie z odrębnymi przepisami, są wpłacane na rachunki urzędów skarbowych, właściwi ze względu na:

a) miejsce zamieszkania płatnika, jeżeli płatnik jest osobą fizyczną,

b) adres siedziby płatnika, jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną,

c) miejsce prowadzenia działalności przez płatnika, jeżeli nie można ustalić właściwości w sposób wskazany w lit. b;

2) wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta, marszałek województwa, jeżeli podatki, zgodnie z odrębnymi przepisami, są wpłacane na rachunek jednostki samorządu terytorialnego – właściwy ze względu na miejsce zamieszkania lub adres siedziby płatnika.

2. W przypadku podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego pobieranego przez płatnika właściwe miejscowo w sprawach stwierdzenia nadpłaty są organy podatkowe właściwe dla podatnika z tytułu rozliczeń podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego.

3. W przypadku podatku od czynności cywilnoprawnych pobieranego przez płatnika właściwe miejscowo w sprawie stwierdzenia nadpłaty są organy podatkowe właściwe miejscowo w sprawach tego podatku.

Minister Finansów: w z. P. Sawicki

¹⁾ Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej – finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 134, poz. 1427).

²⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. Nr 240, poz. 2069 oraz z 2003 r. Nr 152, poz. 1487 i Nr 232, poz. 2325).